O myszkach powiedziałem już chyba wszystko co trzeba, tak wiec przejdę teraz do urządzenia jakim jest mało popularny trackball. Cóż manipulator kulkowy (bo taka jest jego polska nazwa) jest bardzo nie praktyczny jeśli chodzi o użytek domowy, nie wspominam nawet o próbie grania na tym w gry komputerowe gdyż wszelkie próby kończą się na ponownym podłączeniu swojego „gryzonia”. Po co więc w ogóle powstało to ustrojstwo skoro jest takie okropne. Otóż trackball doskonale nadaje się do zastosowań specjalistycznych takich jak: prace projektowe, sterowanie urządzeniami przemysłowymi bądź aparaturami medycznymi, gdzie wymagana jest olbrzymia precyzja. Warto wspomnieć że stosowany był również w laptopach gdzie później na jego miejsce wskoczyły gładziki.
Manipulator wyglądem przypomina odwróconą do góry nogami myszkę kulkową. Na obecną chwilę istnieją dwa mechanizmy przekładania ruchu które dzielą trackballe na mechaniczno-optyczne oraz optyczne. W przypadku tych pierwszych działanie nie różni się zbytnio od przestarzałych myszek kulkowych. Znów mamy gumową kulkę dwie rolki i czujnik podczernieni, dlatego nie będę się o nich rozpisywał. Sprawa robi się ciekawsza jeśli chodzi o manipulatory optyczne. Tutaj działanie opiera się na rejestrowaniu przez sensor optyczny specjalnego wzoru którym pokryta jest kulka. Sensor złożony jest z diody elektroluminescencyjnej, która emituje światło w podczerwieni. Światło pochodzące z diody jest rzucane na powierzchnię kulki, ta następnie odbija wiązkę na matrycę CCD gdzie odbywa się zamiana na impulsy elektryczne ostatecznie rozpoznawane jako ruch.
W historii urządzeń wskazujących odnaleźć można wzmianki o piórze świetlnym. Pewnie o nim nie słyszałeś, nic w tym dziwnego, wykorzystywany był głownie w projektowaniu. Jestem za to pewien że kojarzysz pistolet z Nintendo. Sam niejednokrotnie z niego strzelałem do kaczek w „Duck Hunt”. Do czego zmierzam. Ów pistolet jest bliźniaczo podobną konstrukcją do pióra świetlnego. Zaskoczony? Ja też byłem. Budowa i zasada działania nie jest skomplikowana. Na końcu pióra znajduje światłoczuły czujnik, przyłożony do ekranu wykrywa światło pozwalając komputerowi zlokalizować położenie kursora. Wykrycie pozycji odbywa się na podstawie rejestracji częstotliwości pracy monitora CRT (tak nie działa na ekranach LCD) i porównywania otrzymanych wyników z wysyłanymi przez komputer danymi.